Hastalanan çocuğa bakıcı ve aile bireylerinin nasıl davranması gerekir?

Bazı çocuk hastalıkları kısa sürer bazıları da uzun bir döneme yayılır. Hastalık her yaştaki insanlar için sıkıntılıdır ve bazı ruhsal tepkiler verilir çocuklardaysa ayrıca özgürlüğün kısıtlanma sından  oyun oynayamamaktan kaynaklanan aşırı bir hassasiyet ve bazen de bunalım görülebilir. Tecrübesiz anne ve babalar bazen panik içinde hareket eder ve bu hasta çocuk üzerinde olumsuz etki yapar. Olmayacak şeyleri tutturmak  aşırı derecede nazlanmak ve mızmızlanmak uzun süre boyunca hasta yatan çocuklarda sık görülen davranışlardır. Bu mızmızlanmaları kesmek için çocuğun her dediği yapılırsa iyileştikten sonra da aynı davranışı görmek isteyebilir. Bu yüzden hasta çocuğun makul olmayan isteklerine (hayır )demeyi hem ailenin hem de bakıcının bilmesi  gerekir.

Hastaneye yatan çocuk ise normal hayatında hastaneye yatırılmak iğne vurulmak ameliyat olmakla ilgili şeylerle korkutulmuşsa hastaneyi iyileştirici bir mekan değil bir cezaevi gibi görebilir.Bu nedenle bakıcının ve ailenin çocuklarını hastaneyle korkutmamaları gerekir. 4 yaşına kadar olan çocukların annenin veya bebek bakıcılarının yokluğuna alışmaları çok zordur  bu yüzden annenin bebekle kalması mümkün değilse bakıcı çocuğun yanında kalmalıdır. Daha büyük çocuklar için de ailenin ziyaretlerinde kolaylık gösterilmelidir. Hasta çocuk burada ev ortamındaki bazı hürriyetleri bulamayacak ve iyice sıkılacaktır bakıcının bu evrede onu oyalamak için çareler araması gerekir. Yapılacak uygulamalar konusunda çocuğa karşı açık olmalıdır. ‘Hiç acımayacak’ denir  ve canı acırsa çocuğun güveni zedelenir  bacısı tarafından çocuğa acıyacak ama uzun sürmeyecek  hem sana büyük faydası olacak  yaklaşımında bulunması daha doğrudur. Bir çocuğun uzun süreli bir sağlık sorunu yaşaması yalnızca kendisini değil bütün çevresini etkileyecek bir soruna dönüşebilir. Bu açıdan hasta eğitimi de doktor-aile- bakıcı-hasta işbirliği kadar önemlidir. Bu süreçte anne babada da çocuğu kaybetme kaygısından kaynaklanan şok  akut korku ve anksiyete durumları görülebilir. Ebeveynler tanıya inanmama  inkar  kızgınlık  kendini suçlama gibi davranışlar gösterebilirler. Bu durumda tedavi ekibinin çocuğun ve ailenin ruhsal durumunun farkında olması çok önemlidir.

Hasta çocuk evde bakılacaksa bakıcı çocuğu güneş gören bir odada yatırmalı odasını sıklıkla havalandırıp temizlemeli  odanın nemi ve sıcaklığını kontrol altında tutulmalıdır. Çocuğun hastalığı ne olursa olsun günde 2 kere vücut ısısının ölçülmesi gerekir. Çocuğa ilaç verirken sakin ve yumuşak davranmak gerekir. Bu sırada hastalıkla ve ilaçla ilgisi olmayan ilgi çekici bir şeyler anlatmak çocuğun ilaç almasını kolaylaştırabilir. Çocukta ilaçtan kaynaklanıyor gibi görünen bir anormallik görülürse aileye haber verilip ilacı kesmek ve doktora haber vermek gerekir